عرصه‌ی گیم یک عرصه‌ی بین‌المللی و پول‌ساز است که در سال‌های
گذشته هر دوی این صفات از آن‌چه ما در ایران “صنعت/عرصه‌ی بازی” می‌نامیم
حذف شده بودند. توافق هسته‌ای و لغو تحریم‌های اقتصادی و محدودیت‌های
بین‌المللی می‌تواند گیمینگ را در ایران به آن‌چه باید باشد نزدیک کند.
احتمالا شما هم از رسیدن ایران و ۵+۱ به مجموعه راه حل‌های نهایی برای رسیدن به توافق هسته‌ای با خبر شده‌اید. وبسایت گیم‌نیوز در یادداشتی به بررسی تاثیر پیشرفت‌های صورت گرفته در مذاکرات هسته‌ای ایران بر صنعت گیم ایران پرداخته که خواندن آن خالی از لطف نیست. در ادامه متن کامل این یادداشت را برای شما آورده‌ایم.
به گزارش سافت گذر به نقل ازفارنت؛ *شب گذشته تقریبا همه‌ی رسانه‌های ایرانی و خارجی خبر رسیدن ایران و قدرت‌های جهانی به راه‌حل‌های نهایی برای دست‌یابی به یک توافق جامع و اصولی برای مسئله‌ی هسته‌ای ایران
را پوشش دادند. بیانیه‌ای که دیشب در لوزان خوانده شد، توانست شادی را پس
از مدت‌ها دوباره به مردم ایران بازگرداند. این پیروزی را باید به تیم
مذاکره کننده و مردم ایران تبریک گفت. ما هم به نوبه‌ی خودمان از این اتفاق
خوش‌حالیم. اما واقعا “نوبه‌ی خودمان” یعنی چه؟
اجازه بدهید ابتدا به چند سال پیش
برگردیم. سال‌های نه چندان دوری که اگر خاطرتان باشد ایکس‌باکس ۳۶۰ و
پلی‌استیشن ۳، که اتفاقا در بورس هم بودند ۲۰۰ هزار تومان و ۳۰۰ هزار تومان
معامله می‌شدند! در همان زمان تقریبا خرید قطعات پی‌سی به دشواری حالا
نبود. سایت‌های بازی هم پر بودند از بازی‌کنندگانی که مشتاقانه هفته‌ای
دو-سه بازی تمام می‌کردند و در تالارهای گفتگو به بحث و تبادل نظر در مورد
آن می‌پرداختند. از طرف دیگر، هزینه‌های راه‌اندازی و نگه‌داری سایت و چاپ
مجله بسیار کمتر از حال حاضر بود و در نتیجه امید به رسیدن به یک جامعه‌ی
گیمینگ پویا و پایدار بسیار پررنگ بود. دوباره به زمان حال برگردیم. چه
می‌بینید؟
یک گوشه‌ی توافق هسته‌ای که خیلی به ما کار دارد، لغو تحریم‌های اقتصادی علیه ایران است.
“اتحادیه اروپایی، اعمال تحریم‌های اقتصادی و مالی مرتبط با هسته‌ای خود
را خاتمه خواهد داد و ایالات متحده نیز اجرای تحریم‌های مالی و اقتصادی
ثانویه مرتبط با هسته‌ای را همزمان با اجرای تعهدات عمده هسته‌ای ایران به
نحوی که توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی راستی آزمایی شود، متوقف خواهد
کرد.” این به ما امید می‌دهد که اگر نه کاهش قیمت دلار و رسیدن آن به
قیمت چند سال پیش که تعدیل شدن نسبی ارزش ریال در دنیا و حداقل کم شدن قیمت
ناشی از بار روانیِ ارزهای خارجی، قدرت خرید مردم دوباره حداقل به میزان
سابق “نزدیک” شود. اگرچه می‌توان این اتفاق را خوش‌بینانه تصور کرد، اما
بدون شک رفع تحریم‌ها (که البته ظاهرا پروسه‌ی لغو آن‌ها تقریبا یک سالی به
طول می‌انجامد) تاثیر خود را بر قیمت‌ها خواهد گذاشت. دلار هزار تومانی
شاید یک آرزو باشد، اما کاهش قیمت‌ها نه. پیامد این اتفاق را خودتان
می‌دانید. کاهش قیمت‌ها کاری می‌کند کارستان. دوباره می‌توان منتظر داغ شدن
معاملات کنسول‌ها و سخت‌افزار بود و این یعنی زنده شدن دوباره‌ی جامعه‌ای
که قدرت “بازی کردن” دارد.
به علاوه ثبات نسبی که لغو تحریم‌ها به
بازار می‌دهد، موجب می‌شود فروشندگان با اشتیاق و انصاف بیشتری پلن‌های
متفاوت و متنوعی -جز فروش نقدی- ارائه دهند و این باز هم به نفع هر دو طرف
است. حالا فکر کنید که فعالیت نمایندگی‌های رسمی ایکس‌باکس و پلی‌استیشن و
فروشگاه‌هایی که سال‌ها آرزوی آن‌ها را داشتیم، چه تاثیری می‌تواند در رونق
بازی در ایران بگذارد. بهبودهای جزئی مثل تسهیل خرید از فروشگاه‌های خارجی
و رهایی از بند دورزدن‌های وقت گیر و کلافه کننده و استفاده‌ی مستقیم از
سرویس‌های آنلاین خرید و فروش و … هم به کنار.
علاوه بر مسئله‌ی پر اهمیت خرید و فروش و
نگاه مصرف‌کننده به اوضاع بازار، مسئله‌ی ساخت بازی در کشور و نگاه تولید
کننده هم وجود دارد. تحلیل دنیای بازی از این مسئله درخور توجه است که “با
لغو تحریم های اقتصادی، محتمل است که شرکت های ایرانی بتوانند به راحتی با
ناشران خارجی همکاری داشته باشند. یعنی دیگر برای انتشار یک بازی در خارج
نیاز به هزار دوز و کلک برای ثبت یک شرکت خارجی نخواهد بود و ما می توانیم
با اسم یک شرکت ایرانی در هر جای دنیا به فعالیت اقتصادی بپردازیم.” و
این شاید همه‌ی آن چیزی باشد که بازیسازان داخلی در انتظار آن هستند.
البته که لغو تحریم‌های معاملاتی باعث می‌شود بازیسازان داخلی بتوانند به
صورت رسمی از تکنولوژی‌های خارجی مخصوصا موتورهای بازی‌سازی و کارگاه‌های
ساخت انیمیشن و … استفاده کنند و این خیلی هم برایشان “گران” تمام نشود.
استفاده از لایسنس‌های رسمی خارجی و تکنولوژی‌های به روز و قوی‌تر، مستقیما
بر روی کیفیت بازیهای ساخت داخل تاثیر مثبت خواهد گذاشت و این باز هم به
نفع گیمرها -اگر نگوییم هر دو طرف- است.
همچنین با دست‌یابی به توافق، حضور
خبرنگاران حوزه‌ی گیم ایران و همچنین مسئولین و بازیسازان کشور در
رویدادهای جهانی بدون شک از این پس تسهیل -و امیدوارانه “ارزان”- خواهد شد و
ما می‌توانیم راحت‌تر از گذشته به اهداف خود برسیم. فشار روانی بر روی
ایرانی‌ها در مجامع گیمینگ بین‌المللی هم کم خواهد شد و احتمالا دیگر کمتر
کسی شما را هنگام فیفا آنلاین بازی کردن -به خاطر ایرانی بودنتان-
“تروریست” خطاب می‌کند!
در آخر باید امیدوار بود که نگاه بسیاری
از اصحاب رسانه به بازی‌ها و امریکا ستیزی و تئوری واهمه از محصولات خارجی
به بهانه‌ی جنگ نرم و تهاجم فرهنگی، به تدریج تعدیل و واقع‌بینانه شود و
دیگر کمتر شاهد تفسیرهای شاخ‌دار و تعبیرات غلط و غرض‌ورزانه باشیم. البته
این مسئله تا حد زیادی در گرو فعالیت‌های خودمان است، و باید کوشش‌های
زیادی در این باب شود.
عرصه‌ی گیم یک عرصه‌ی بین‌المللی و
پول‌ساز است که در سال‌های گذشته هر دوی این صفات از آن‌چه ما در ایران
“صنعت/عرصه‌ی بازی” می‌نامیم حذف شده بودند. توافق هسته‌ای و لغو
تحریم‌های اقتصادی و محدودیت‌های بین‌المللی می‌تواند گیمینگ را در ایران
به آن‌چه باید باشد نزدیک کند. اتفاقی که دور از دسترس نیست و بدون شک
می‌شود “آینده‌ی روشن‌تری را برای این صنعت نوپا در کشور پیش‌بینی کرد.”